آشنایی با عکسبرداری هولوگرامی

 درباره عکسبرداری هولوگرامی چه می دانید؟ در این مقاله با ما همراه باشید تا نکاتی را درباره عکسبرداری هولوگرامی شرح دهیم .

هر شش ماه یک بار دانشمندان فیزیک اپتیک که تعدادشان بالغ بر هشتصدنفر بود، در جلسات و کنفرانس هائی که در هتل شرایتون واشنگتن، تشکیل می شود شرکت می کردند. در آوریل ۱۹۶۴ دو نفر از فیزیکدانان جوان دانشگاه میشیگان به نام های امت. ان. لیت! و جوریس آپتنیک با روش کاملاً عجیب، عکسبرداری هولوگرامی سه بعدی اشیاء را به نمایش گذاشتند. اگر چه در جنگ جهانی دوم، تصویر سه بعدی نظیر تشخیص مواضع دشمن، و عکس های هوائی از استحکامات نظامی، مورد استفاده فراوانی داشت، ولی این بار بینندهٔ عکس سه بعدی می توانست با تغییر زاویه دید و چرخاندن سرش، پشت اشیاء را تماشا کند.

اولین تصویر سه بعدی

این دو دانشمند فیزیک تصویری سه بعدی از یک قطار اسباب بازی ارائه داده بودند که حقیقی ترین و قابل قبول ترین تصویری بود که می توان در عالم یا دنیای عکاسی سه بعدی، آن را تصور کرد.

اغلب اشخاص حاضر در آن جلسه، هولوگرام را ندیده بودند و از یکدیگر می پرسیدند که: قطار اصلی کجاست؟ آنها نمی توانستند باور کنند که آنچه مشاهده می کنند، فقط یک تصویر سه بعدی است و حقه ای از قبیل آئینه های مخفی و امثالهم، در کنار نبود.هرکس که تا به امروز در یکی از نمایشگاه های بین المللی عکاسی از غرفه های هولوگرام بازدید کرده باشد، می تواند احساس مردمی را که اولین بار با این پدیده روبرو می شوند درک کند.

بیشتر بدانید: کاربرد هولوگرام تخریب شونده

واقعیت های عکسبرداری هولوگرامی

هولوگرام را فقط باید دید، چون توصیف آن بسیار مشکل است و نمی توان آن را روی اوراق مسطح چاپ کرد. بیننده عکس های هولوگرام می داند، آنچه که می بیند واقعیت جسم نیست، ضمن احساس تمام ابعاد پرسپکتیو در تصویر، پرتوها و نقاط ریز نورانی که، تشکیل دهنده تصویر سه بعدی است ثابت می کند که، آنچه چشم مشاهده می کند عین واقعیت نیست بلکه تصویر کامل سه بعدی از یک واقعیت است.

ناظران هولوگرام به طور معمول وسوسه می شوند که دستشان را دراز کنند تا بتوانند تصویر را لمس کنند، و ثابت کنند که تصویری که به معرض نمایش گذاشته شده است جسمیت دارد. علت این همه وسوسه و خیال آنست که تصاویر سه بعدی که از طریق روش هولوگرام به نمایش درمی آید واقعاً به یک معجزه شباهت دارد.

روش عکسبرداری هولوگرامی چگونه است؟

برای عکسبرداری هولوگرامی به دوربین عکاسی احتیاجی نداریم، بلکه اتاق تاریک یا نیمه تاریک مثل دوربین عمل خواهد کرد. برای هولوگرام به مهمترین ابزاری که نیاز داریم اشعه لیزر است و بس.

وقتی پرتره یک مرد با عکسبرداری هولوگرامی در یک اتاق تاریک یا نیمه تاریک برای تماشاچیان به نمایش درمی آید، حضار فکر می کنند که آن مرد زنده است، و یا آنها در یک نمایش احضار روح شرکت کرده اند، گاهی ناظر فکر می کند که خواب می بیند. ولی حقیقت آن است که او به تماشای یک معجزه در فیزیک اپتیک ایستاده که در عکاسی به آن هولوگرام می گویند.

وقتی در یکی از نمایشگاه های بین المللی عکاسی، در یکی از غرفه های هولوگرام ایستاده اید پس از چند لحظه ذهن شما آینده را در نظر می گیرد و پیش خود می گوید، به زودی به جای آلبوم های خانوادگی، می توان در یکی از اتاق های تاریک منزل ایستاد، و اجداد و خانوادهٔ میزبان را ملاقات کرد، و ممکن است در آینده به جای تابلوهای عکس معمولی بر دیوار اطاق ها، تصاویر سه بعدی هولوگرام را تماشا کرد.

بعد آن شاید فکر کنید که به زودی تلویزیون سه بعدی را خواهید دید. دنیائی از رمز و راز همانند یک هاله، هولوگرامی را احاطه کرده است، و علاقمندان به این تکنیک با دقت و حوصله، تمام مقالات در این باره را مطالعه می کنند.