menu
search
در دنیای هولوگرافی ، به هر حال تصویری که ایجاد می کنیم اصطلاحا هولوگرام نام دارد، اطلاعات هر سه بعد را در بر می گیرد و هر سه بعد را ثبت می کند و ناظر از تماشای هولوگرام احساس بعد و برجستگی می کند، حتی بیش از آنچه که در استرئوسکوپی معمول است.هولوگرافی از نظر ثبت اطلاعات مربوط به یک صحنه و منظره بر روی فیلم، به عکاسی شباهت دارد اما شیوه ها و وسایل کار برای ایجاد تصویر هولوگرافی ، همچون خود تصاویر به دست آمده، کاملا متفاوتند. در عکاسی معمولی، تصویری که از یک صحنه بدست می آید، حال چه عکس باشد یا اسلاید یا هر چیز دیگری و فرقی نمی کند دیجیتال باشد یا معمولی در نهایت تصویری است با دو بعد (دوبعدی) و فاقد عمق.
هولوگرافی به روش تهیه عکس های سه بعدی بسیار واقعی به نام هولوگرام گفته می شود. عکس های هولوگرام بسیار واقعی به نظر می رسند. زیرا همگی سه بعدی هستند. در این روش به جای دوربین از پرتو لیزر استفاده می شود.برای تهیه تصویر هولوگرافی پرتو لیزر به دو قسمت تقسیم می شود: یک قسمت آن به جسم برخورد می کند و سپس روی صفحه عکاسی منعکس می شود و قسمت دیگر به طور مستقیم روی صفحه تابانده می شود. بدین ترتیب یک صفحه عکاسی ظاهر می شود و یک الگوی سیاه و سفید یعنی هولوگرام پدیدار می گردد.
اکنون اگر به این هولوگرام نور لیزر تابانده شود و از سمت دیگر به آن نگاه شود، یک تصویر هولوگرافی سه بعدی واقعی از جسم اصلی بوجود می آید.این تصویر سه بعدی است، یعنی دارای طول، ارتفاع و عرض می باشد اما همرنگ جسم اصلی نیست و رنگش را از نور لیزر می گیرد. هولوگرافی، برای اولین بار حدود سال ۱۹۴۷ میلادی توسط دانشمندی انگلیسی به نام دنیس گابور کشف شد، اما تا دهه ۱۹۶۰ میلادی که پرتو لیزر شناخته شد، چندان پیشرفتی نداشت.امروزه نیز دانشمندان به دنبال یافتن کاربردهای علمی این تصاویر سه بعدی هستند.
دوربینهای عکاسی از یک زاویه ( همان زاویه دید ) که ناظر تصویر را مشاهده می نماید تصویر را ثبت می کنند در حالی که در هولوگرافی منظره بازسازی شده را از زوایای متعدد می توان دید و ناظر با حرکت دادن سرخود اثر ناشی از اختلاف منظر معین در اثر جابجائی را حس خواهد کرد . بطور کلی اطلاعات ثبت شده در هولوگرام شامل اطلاعات دامنه و فاز باریکه تابشی است در حالیکه در یک عکس متعارف فقط دامنه های نوری که به فیلم میرسند ثبت میگردد .
یک هولوگرام متحرک است و به این صورت ایجاد می‌شود که در هنگام نگاشت آن، فریم‌های مختلفی از یک تصویر در حال حرکت به ترتیب و به صورت مجزا در مقابل نور لیزر قرار داده شده و توسط نور لیزر روی سطح حساس به نور ثبت می‌شود. برای هر فریم نوردهی مجزایی صورت می‌گیرد و بسته به میزان قابلیت سطح حساس برای ثبت این فریم‌ها، میزان نوردهی می‌تواند افزایش پیدا کند.
پالسی در این هولوگرام‌ها نور لیزر به طور مستقیم به فتوپلیمر برخورد کرده و عملیات واسطه (بدست آوردن هولوگرام اصلی و سپس بدست آوردن فرم نیکلی ) وجود ندارد. پالس نام لیزری که برای نگاشت این هولوگرام استفاده می‌شود . به همین علت به این هولوگرام‌ها، هولوگرام پالسی گفته می‌شود. لیزر پالس با توان بالاتری از لیزر‌های پیوسته و در زمان میلی ثانیه نوردهی می‌کند. مزیت لیزر پالس، زمان نوردهی سریع است که از به وجود آمدن جزئی‌ترین حرکت( که باعث خرابی هولوگرام می‌شود) جلوگیری می‌کند.
در این نوع می‌توان از هولوگرام سه بعدی، دو بعدی و دات‌ماتریکس استفاده کرد. با نوردهی در زاویه‌های متفاوت و پشت سر هم به این هولوگرام‌ها می‌توان هولوگرام‌های جنبشی ایجاد کرد. هولوگرام‌های دات‌ماتریکس جنبشی به دلیل فاصله کم زاویه‌های نوردهی، به مراتب حرکتی نرم‌تر از هولوگرام‌های جنبشی دو بعدی و سه بعدی دارند. زمانی که هولوگرام دات ماتریکس با سه بعدی / دو بعدی ترکیب می‌شود، برچسب در بهترین حالت درخشندگی و متغیرترین حالت جنبشی قرار می‌گیرد.
